મેર મુવા, પાણો થઈ ભટકાણો તું,
ને મોટું ઢીમણું થયું સે મારા માથે
કોને દઉ ગાળ્યું ને કોને ઘચકાવું?
મેં તો વાળ્યું નખ્ખોદ મારા હાથે
ન ડાચાના ઠેકાણા, અક્કલનો ઓથમીર,
તું ગામનો ઉતાર હાળો પૂરો.
મોગરા ચમેલીના છોડવા મૂકીને ,
મેં હૈયામાં હંઘર્યો ધતુરો.
મારી આ વાલામુઈ આંખ્યું ફૂટી તી ,
તે વાળ્યો મેં દાટ મારી જાતે
મેં તો વાળ્યું…
હું ગુણિયલ છોડી ને પાસી નીતરતે વાન,
મારા ક્યાં ક્યાંથી આવે સે માગા.
તારે આગળ ઉલાળ નહીં પાસળ ધરાળ નહિ,
કોણ તને પૂછે લ્યા બાધા?
તોય હાળું કૌતુક કે નમણી હું વેલ ,
જઈ મોહી આ થોરીયાની માથે
મેં તો વાળ્યું….